102.000

Mooie lezingen vandaag in de kerk. Vooral de eerste, uit Nehemia. Het boek is geschreven in een tijd waarin het joodse volk na een lange periode van ballingschap naar Jeruzalem terugkeert. Het is een tijd van hoop. De auteur noteert dan ook: 'Wees niet bedroefd, maar laat de vreugde die de Heer u schenkt uw kracht zijn.'

Wat nou, geloof is altijd zwaar en serieus? God is een god van ge- en verboden? Niks daarvan! Eet en drink, maak van het leven een feest, dát is wat God wil. Ik werd vanmorgen zo vrolijk van deze tekst. Het leven is gewoon mooi, en onze opdracht is om ervan te genieten. Het ergste dat je kunt doen is al werkend en zwoegend met een gebogen hoofd door het leven gaan. Dan mis je de vogels in de lucht, de zon op je gezicht.

Later vandaag. Ik zit wat te surfen op internet, scan het nieuws en kom uit bij een bericht over het voorlezen van de namen van de 102.000 Nederlandse joden die in de oorlog in de vernietigingskampen omgebracht zijn.

Vanaf afgelopen zaterdag tot aanstaande woensdag worden de namen van alle gestorvenen voorgelezen. Het is te volgen via de site www.102000namenlezen.nl. Ik heb er een minuut of vijf naar zitten kijken. Het is onverdraaglijk. De monotonie van de eindeloze namenreeks gaat door merg en been. 102.000 is echt heel erg veel.

Hoe bestaat het dat mensen andere mensen elkaar dergelijk lijden kunnen aandoen? En waar was God? Waar was die vreugdebrengende God uit Nehemia? Ik heb werkelijk geen idee. Luister vijf minuten naar het voorlezen van de namen en dank Hem op je blote knieën dat je niet een van hen bent.