Uw krantenbezorger

Als u in Amsterdam-Oost of omstreken woont, is de kans groot dat uw krantenbezorger bij mij in de klas zit. Een krantenwijk is voorbehouden aan uitsluitend jongens, maar die van mij hebben er dan ook vrijwel allemaal een.

Ruim voor de jaarwisseling, en ook nog weken daarna is een veelbesproken onderwerp het bedrag dat ze opgehaald hebben met het aanbieden van de kerstwensen aan de abonnees. Er zijn er die beweren 1000 euro opgehaald te hebben, maar je weet maar nooit of je dat moet geloven. Er schijnen namelijk ook lezers te zijn die hun bezorger niets, of nog erger, 20 cent of zo geven.

Als u één van die krenten bent die mijn leerlingen met zo'n miezerige fooi hebt weggestuurd, dan zou ik u willen adviseren in het vervolg de krant met handschoenen aan te lezen, want je weet maar nooit wat er allemaal - zichtbaar of onzichtbaar - aan kleeft.

Wanneer ik mijn klas wil instrueren over het meewerkend voorwerp, is de interesse ver te zoeken, maar zodra het persoonlijke informatie over het leven van de juf betreft, zijn ze onverzadigbaar. Op welke krant ik geabonneerd ben, behoort tot de intieme feiten die ze buitengewoon boeit. Groot was dan ook de opwinding toen Hamza afgelopen week met een uitdraai van de bezorgadressen kwam aanzetten met mijn naam erop. Zestien jaar, al een aardige baardgroei, anderhalve kop groter dan ik en zo trots als een kleuter om de schat die hij had weten te bemachtigen.

Abdel had zich gisteren met een vertrokken gezicht ziek gemeld. Griep. Hij moest echt naar huis, onder de wol. 's Avonds kwam een collega hem op weg naar huis tegen terwijl hij de krant aan het bezorgen was. Toen hij toeterde, zwaaide Abdel vrolijk terug.

U ziet, onze leerlingen staan voor niets voor u. In weer en wind, en zelfs bij ernstige ziekte, bezorgen ze uw krant. En mocht hij eens te laat of in het geheel niet bezorgd worden, dan hoop ik dat u het uw bezorger kunt vergeven. Hij had waarschijnlijk zijn werk voor die dag niet af, en zit nu te blokken op het meewerkend voorwerp.