De paaswake is een bom vol symboliek. Wie op deze avond nietsvermoedend naar de kerk gaat, heeft geen idee waar het over gaat. De boodschap van de nachtmis met Kerst is simpel: er is een kindje geboren op aarde, klaar. De paaswake daarentegen is een bonte lappendeken van gebeurtenissen.
De elementen uit de natuur spelen een grote rol: licht, vuur, water. Er worden lezingen gelezen die gaan over schepping, bevrijding en verlossing. De engelen, heiligen en martelaren worden aangeroepen. Dat alles staat in het teken van het grote ontwaken, het nieuwe leven, het Licht met een hoofdletter.
Buiten regent het pijpestelen en denderen de trams als vanouds voor de kerk langs. Binnen steken wij onze kaarsjes aan de grote paaskaars aan. De donkere kerk baadt plotseling in een zee van kaarslicht. Er is voor mij geen houden aan: ik laat me meeslepen op de stroom van vreugdevolle klanken; de langgerekte Alleluia's die voor het eerst sinds zeven weken weer klinken. De jubelzangen die uitbarsten als een bloem die uit de knop barst.
Natuurlijk is de wereld nog hetzelfde als we na tweeëneenhalf uur naar buiten stappen, maar toch is alles anders. Het is Pasen!
Posts
Ik geef hier een soort gedicht van een vrouw die al een heel lang haar leven in liggende houding moet slijten; van een verlangen om lichamelijk op te staan komt zij tot een geestelijk opstaan:
BeantwoordenVerwijderenOp twee benen staan…
Onderweg naar Pasen?
Ik heb mijn eigen kruis te dragen.
Dit kruis is zwaar en soms wordt het mij té zwaar.
Mijn knieën en handen zijn er door versleten
En de kracht gaat mij ontbreken.
Onderweg naar Pasen?
Opstaan, op twee benen staan?
Nee, Pasen ligt buiten mijn bereik.
Vermoeid en krachteloos wacht ik.
Wachten.
Ondanks mijn vermoeidheid
wil ik, vanuit een luisterende houding,
kijken naar mijn bestaan.
Wachten en luisteren.
Net zo lang totdat de Ander
mij iets heeft te vertellen.
IK draag jouw kruis, en jij mag en kunt
helpen het kruis van de ander te dragen..
Onderweg naar Pasen?
Opstaan, op twee benen staan?
Een wonder: Pasen ligt in mijn bereik.
Met mijn versleten knieën en handen
Sta ik opnieuw wankelend op.
Op twee benen staan….een Godswonder.
Rina Arendsen