Ik zit in de mis in de Abdij van Egmond. De voorganger, een van de monniken, preekt over de liefde. Wat weet een monnik van liefde? Genoeg om er rake woorden over te kunnen uitspreken: 'Liefde is de blijdschap om het simpele feit dat de ander bestaat'.
De liefde die zo graag en veel bezongen wordt, blijkt in de praktijk vaak geen gemakkelijke opgave te zijn. Liefde en verdriet liggen vaak angstaanjagend dicht bij elkaar. Dat Paulus in zijn brief aan de Korintiërs de liefde zo uitgebreid beschrijft - zij is geduldig en vriendelijk, niet afgunstig, niet praalzuchtig, en nog een heleboel - is dat omdat hij vindt dat hij iets uit te leggen heeft?
'Een volle boodschappentas', noemt de Egmondse broeder het begrip liefde. Liefde is een containerbegrip geworden voor duizend verschillende dingen. Ik vraag me soms af of een mens tot werkelijk liefhebben in staat is. Zit er niet altijd eigenbelang bij? Houd ik van iemand om mijn verlangen naar bevestiging, naar geborgenheid, óf is de blijdschap om het bestaan van de ander mij genoeg?
De monnik is in zekere zin de liefdesexpert bij uitstek. Hij (of zij) vindt bij degene aan wie hij zijn leven gegeven heeft, bevestiging noch geborgenheid; hij ervaart een blijdschap om het vermoeden van het bestaan van een Ander. Het is geen blijdschap van alle-dagen-feest, maar een ingebeeld gevoel is het ook niet. Anders zou hij het geen week uithouden in die rare wereld van het klooster. Ik denk dat een monnik alleen kan monnik kan blijven zolang hij liefde ervaart.
En ik? Wat doe ik met die volle boodschappentas? Ben ik in staat oprecht lief te hebben? Natuurlijk hengel ik regelmatig naar aandacht en bevestiging. Soms ben ik net iets liever tegen mensen waar ik wat van nodig heb dan tegen anderen, of ren ik net iets harder als ik weet dat er naar me gekeken wordt.
Maar dan komt mijn moeder bij me eten. We keutelen wat over mijn nieuwe jas, haar werk, de nieuwe bank. Het gaat nergens over, maar het is goed. Liefde in z'n beste vorm is niet spectaculair of wereldschokkend. Liefde is de blijdschap om het bestaan van de ander.
Posts
Mooi en raak, vooral de laatste alinea. Dank voor je 'stukjes', ik lees ze graag.
BeantwoordenVerwijderenSimone
Mooi.
BeantwoordenVerwijderenMaar ik vraag me af: wat is er mis met eigenbelang? Volgens mij noemde je het al eerder als iets negatiefs in een stukje. Dat mensen blij worden van iets goeds/de liefde, en dat het dus ook een beetje eigenbelang is, maakt het goede/de liefde toch niet minder?
En PS: ik vind je lief hoor!
Hoi Simone, dank voor je berichtje. Fijn dat je m'n stukjes mooi vindt!
BeantwoordenVerwijderenEnne, Jo, je hebt wel een punt. Wat ik eigenlijk bedoel, is dat je volgens mij van iemand moet houden zoals hij/zij is. Niet op bepaalde voorwaarden, of als iemand zich aanpast aan jouw eisen, want dan is het geen liefde meer. Zoiets...