Het mooie van vasten is dat het alles doortrekt. Minder eten dan normaal verandert alles. Het is de doorlopende herinnering dat er iets bijzonders aan de hand is. Niet snoepen betekent dat ik niet mijn tijd hoef te verdoen met nadenken over wat ik nu weer 's in mijn mond zal stoppen omdat ik even niets te doen heb, of omdat ik het 'verdiend' heb na een dag hard werken. Niet drinken heft de twijfel op of ik misschien nog één glaasje wijn zal nemen.
Maar vasten is niet alleen een kwestie van minder eten en drinken. Omdat ik me voorgenomen heb een 'vastenboek' te lezen, en mij aan mijn gebedstijden te houden, krijgt mijn dag meer structuur. Op de een of andere manier houd ik daardoor ook meer tijd over om te sporten, dus dat doe ik nu dan ook veel vaker. Het levert een voldaan gevoel op.
Ik droom van de iPhone die ik na Pasen ga aanschaffen. Ik zou hem natuurlijk ook gewoon morgen kunnen gaan halen, maar ik doe het niet. De voorpret dat ik hem over een paar weken in mijn bezit zal hebben, zou ik niet graag missen, merk ik nu. Verlangen naar iets wat er nog niet is, is een heerlijk, want licht schrijnend gevoel. Al gaat het dan om een iPhone.
Is het omdat de dagen weer langer worden en ik de krokussen (of zijn het narcissen, ik vergeet het verschil altijd; ik bedoel in ieder geval die gele dingen) om me heen zie opkomen, dat ik meer energie lijk te hebben? Ik leef aandachtiger, geconcentreerder dan anders. Of ik nu boodschappen doe, aan het hardlopen of proefwerken aan het nakijken ben, het besef dat alles anders is, is steeds aanwezig.
Al mijn bezigheden worden gekleurd door deze bijzondere tijd van het jaar, waarin gevoelens van inkeer en ontwaken, soberheid en de uitbundigheid om nieuw leven over elkaar heen buitelen. Vasten is wachten, een wachten waarin veel gebeurt. Het is een tijd waarin ik dichter lijk te staan bij het leven in zijn puurste vorm.
Heeft dit nog met geloof te maken? Kan dit ook niet zonder de Verrijzenis aan het eind van de rit? Vasten kunnen we gewoon detoxen noemen en dan past het naadloos in deze tijd. Voor mij is het verschil dit: detoxen is buitenkant. Buitenkant is goed, zeker. Maar vasten is binnen- én buitenkant. Vasten is - voor mij - lichamelijk ervaren wat mijn geest moet begrijpen. Zonder Pasen zou vasten doelloos zijn, en bij lange na niet de schoonheid in zich hebben die het nu heeft.
Posts
een heel mooi inzicht en praktijkervaring wat vasten ook in deze tijd kan betekenen en zijn voor ieder mens die zich wil voorbereiden op een groot feest.
BeantwoordenVerwijderennico dr