Nog maar op de helft

De lol is er goed af. Misschien komt het omdat ik het druk heb, en mijn vastenboek al een aantal dagen onaangeraakt naast mijn bed ligt. Ik vraag me af waarvoor, waartoe en voor wie ik ook al weer vastte. Ik wil eten! Niet omdat ik honger heb, natuurlijk niet. Nee, ik wil troostvoer omdat ik boekverslagen moet nakijken, mondelinge tentamens moet voorbereiden, artikelen moet schrijven. Ik vind mezelf heel zielig en omdat ik bij al dat werk niets mag knagen, vind ik mezelf nog zieliger.

Ik heb visioenen dat ik als Marie-Antoinette in de gelijknamige film omgeven word door heerlijkheden. En zij had het nog makkelijk, want in haar tijd was de patat-speciaal nog niet uitgevonden. Ik wil M&M's (die blauwe, met een krokante binnenkant) en appelflappen (van de bakker). Ik wil dingen waar ik normaal geen enkele behoefte aan heb als muffins en Engelse drop. De krant lezen is stukken minder leuk zonder een zak salmiaklolly's naast me, om nog maar te zwijgen van koffie zonder koek. Als ik 's avonds uit mijn werk kom, wil ik chips (van de Hema, de lekkerste op aarde) en een biertje, en wanneer ik een rotklus heb gedaan, als bijvoorbeeld stofzuigen of afwassen, wil ik een beloning in de vorm van een flink stuk oude kaas.

Mijn enige uitspatting is het avondeten, dat ik dan ook zo lekker maak als ik maar kan. Ik moet zeggen, het smaakt me dan ook uitstekend, beter eigenlijk dan als ik al een halve zak nootjes heb weggewerkt. En ik moet ook toegeven dat ik opvallend veel tijd overhoud omdat ik nu uitsluitend op vaste momenten eet. Tijd over om te werken, fijn. Nog drie weken. Ik tel de dagen voordat ik weer lekker mijn tanden kan zetten in een kroketje, of een chocotoff, of .....