Het lichaam is een kostelijk bezit
Het lichaam is een kostelijk bezit
maar 't heeft wel allemachtig veel kapsones!
't Is moe, 't heeft dorst, het voelt zich zelden fit,
't wil eten, dan weer dat en dan weer dit
en het wil niet slapen voor het schoon is.
Geen ogenblik waarop het niet iets wil:
het wil ons tot de koop van bloesjes dwingen,
't wil oorknoppen die passen bij de bril,
't heeft hoofdpijn en het wil alweer een pil
of het wil dansen of het wil mooi zingen.
Het is geen wonder dat de mens altijd
gedroomd heeft zonder lijf te kunnen leven,
zonder dat ding dat oud wordt en dat slijt
en dan - van lijf en lippenstift bevrijd
geruisloos door de Kalverstraat te zweven -
alleen maar om te denken: hee, da's Bep,
ze loopt naar eierlepeltjes te kijken.
Hoe vreemd. Ziedaar, ze koopt een taarteschep,
wat fijn dat ik die niet meer nodig heb.
Ik vlieg nu eventjes naar Krabbendijke...
Maar nee, we blijven met het lijf getrouwd,
een ontevreden partner voor het leven.
Het roept op zondagavond: Ik word oud!
En 'k heb zo'n dorst, de soep was weer te zout!
En het belet ons naar de maan te zweven.
Uit: Annie M.G. Schmidt - Huishoudpoëzie
Posts
Ik heb mijn lichaam niet als een winterjas waarvan je in het begin van de lente de warme voering er uithaalt. Ik ben lichamelijk, ik ben mijn lichaam.
BeantwoordenVerwijderenNico.br